Witajcie! Na wstępnie muszę, po prostu muszę Wam to powiedzieć – cieszę się, że wszystko, co udało mi się stworzyć wciąż się rozwija, a zbudowana dookoła bloga społeczność stale rośnie w siłę. Widzę, że coraz więcej osób czyta wpisy na HFoI, a na Facebooku, zarówno na fanpage bloga stale przybywa nowych osób. Wiele spośród nich to nauczyciele, którzy dopiero rozpoczynają swoją zawodową karierę i to wspaniałe, że chcą i cóż, nieskromnie powiem, mają gdzie zaczerpnąć inspiracji. Pamiętam moje, niełatwe początki, o których poczytać możecie TU (ku pokrzepieniu wszystkich początkujących serc ;)). Mi bardzo brakowało wówczas wsparcia, podpowiedzi, naprowadzenia na właściwe tory. Dziś staram się to zmieniać i zapraszam na wpis, który mam nadzieję będzie sporym ułatwieniem dla tych z Was, którzy wkraczają na nową nauczycielską ścieżkę. P.S. Zróbcie sobie kawkę, albo ze dwie… post będzie dłuuuuuugi ;).

Zacznijmy od tego, że praca z dziećmi do łatwych nie należy. Jasne, lata pracy i miliony przeprowadzonych w różnych grupach zajęć pozwalają zdobyć doświadczenie, dzięki któremu przygotowanie zajęć to pestka, bo nowe pomysły same „wchodzą” do głowy, a opracowywanie scenariusza lekcji w oparciu o dobrze znany schemat staje się już automatyczne. A jednak i tak czasami wciąż bywa ciężko…  Ponieważ przedszkolaki to bardzo wymagający słuchacze. Zaczynając, lub planując, pracę z nimi trzeba przede wszystkim mieć tego świadomość.

Świadomy nauczyciel to nie tylko element niezbędny do uczynienia procesu dydaktycznego łatwiejszym i lepszym, ale też większa tolerancja dla własnych niepowodzeń, o które na początku zdecydowanie łatwiej.

Dlatego pamiętaj: każdemu, KAŻDEMU czasem coś nie wychodzi. Nie należy się jednak poddawać, ale konsekwentnie i cierpliwie budować swój warsztat pracy, nabywać doświadczenia. Bo przedszkolaki to publiczność wymagająca, ale też bardzo wdzięczna. Warto! 🙂

A ja dziś chętnie podpowiem Ci co zrobić, by nabywanie doświadczenia poszło jak najsprawniej.

* OGÓLNE „ZASADY” PRACY Z DZIEĆMI *

Hasłem przewodnim Twoich zajęć powinna, a wręcz musi stać się różnorodność! Nauczyciel musi zadbać o to, by podczas „lekcji” pojawiały się rozmaite aktywności (statyczne, ruchowe, wykonywane w ciszy i skupieniu, a także takie w atmosferze kontrolowanego szaleństwa) oraz sięgać po narzędzia, które aktywizować będą wszystkie zmysły uczniów. I nie może to być tylko powtarzany wszędzie frazes!

Pamiętaj, by na Twoich zajęciach pojawiały się nie tylko tak oczywiste narzędzia, jak piosenki czy niezastąpione flashcards. Od czasu do czasu przygotuj dla swoich uczniów prezentację, zajęcia na dworze czy oparte na oryginalnej anglojęzycznej literaturze dla dzieci, do nauki wykorzystuj realne przedmioty z ich otoczenia, które będą mogli nie tylko oglądać, ale też dotykać czy smakować. Nie zapominaj także o ich własnych umiejętnościach i kreatywności, dzięki którym będą mogli stworzyć coś samodzielnie.

Oczywiście, im dzieci młodsze, tym powierzane im zadania muszą być prostsze i tym bardziej pożądana Twoja pomoc, ale nawet z 2-latkami możecie działać naprawdę różnorodnie! Podobnie jest z prowadzeniem zajęć w języku angielskim. Nawet z 2-latkami (z młodszymi dziećmi nie pracowałam, ale jestem pewna, że też :)) jest to jak najbardziej wykonalne. Trzeba tylko zwrócić uwagę na to, by poziom Twoich wypowiedzi był maksymalnie dostosowany do poziomu Twoich uczniów. I znowu – im dzieci młodsze, tym te wypowiedzi muszą być prostsze i tym bardziej pożądana jest Twoja pomoc. Wspieraj wypowiedzi gestami, akcesoriami z najbliższego otoczenia, bądź ekspresyjny, pracuj głosem i mimiką twarzy, a na pewno zostaniesz prędzej czy później zrozumiany. Piszę to specjalnie, ponieważ warto być konsekwentnym w swoich działaniach. Jeżeli zdecydujesz się na używanie tylko i wyłącznie języka angielskiego, trzymaj się tego. Dzięki podejmowaniu prób i obserwacji uczniów nabierzesz doświadczenia i komunikowanie się z nimi będzie szło coraz łatwiej

* METODY PRACY *

Różnorodność musi przejawiać się nie tylko w doborze technik, ale i metod pracy, a jest z czego wybierać :).

Możemy wykorzystywać podobne techniki w pracy z dziećmi, młodzieżą czy dorosłymi, tu dopasować należy poziom wybieranych przez nas materiałów dydaktycznych, a w pracy z dziećmi najlepiej kierować się prostotą, dlatego świetnymi narzędziami do wprowadzania słownictwa są karty obrazkowe i realia, a do jego utrwalania – łatwe piosenki, wierszyki, historyjki.

* metoda naturalna = używanie jak najprostszego języka, bez zbędnych czy zbyt skomplikowanych komunikatów, wspieranie wypowiedzi gestami, wprowadzanie w pierwszej kolejności pojedynczych słówek, a dopiero potem coraz bardziej rozbudowanych wypowiedzi, dużo powtórek, nacisk na najważniejsze elementy przekazu

* metoda audiowizualna = łączenie fonii z wizją, nie tylko wykorzystywanie typowych materiałów audiowizualnych, ale także kart obrazkowych czy realiów w połączeniu z naszymi wypowiedziami, „ilustrowanie” piosenek gestami, czytanie całej grupie książeczek obrazkowych

* metoda audiolingwalna = nacisk w pierwszej kolejności na słuchanie, dopiero potem na mówienie, czytanie i pisanie (choć te dwie ostatnie umiejętności tyczą się już raczej dzieci starszych), ważny jest tu dryl językowy, czyli dużo powtórek, powtarzamy nie tylko całe słowa, ale także struktury, wersy piosenek itp. Nauczyciel = model do naśladowania

* (nasza ulubiona) TPR 🙂 = reagowanie całym ciałem, a w praktyce nie tylko piosenki i zabawy ruchowe, ale też proste zadania, typu „wskaż”, „podaj mi” itp. które umożliwiają uczniom udzielanie odpowiedzi niewerbalnie, szczególnie przydatne w pracy z najmłodszymi, którzy nie są jeszcze gotowi do wypowiadania się w języku obcym

* drama = odgrywanie prostych scenek, dialogów, wcielanie się w różne postacie, zwierzęta itp. przygotowywanie przedstawień

* metoda komunikacyjna = stwarzanie sytuacji, w których możliwa jest komunikacja w języku obcym; na zwykłych, cyklicznych zajęciach z języka angielskiego będzie to ćwiczenie prostych dialogów, dotyczących np. pogody, samopoczucia czy upodobań żywieniowych, wydawanie poleceń, wskazówek, tłumaczenie zasad zabawy tylko w języku angielskim, zachęcanie dzieci do zadawania pytań w j. angielskim (oczywiście w prostej formie, na miarę ich możliwości); w tę metodę wpisują się także przyjmowane w przedszkolach językowych założenia, zgodnie z którymi z dziećmi na stałe pracuje anglojęzyczny nauczyciel

* PODRĘCZNIK? *

Co ważne – kursy wydawnictw zawsze opracowane są na podstawie konkretnych programów nauczania! Jeżeli jesteś nauczycielem początkującym, nad którym nie czuwa żaden metodyk (a to częsta sytuacja nauczycieli przedszkolnych), który przekaże Ci informacje na temat realizowanego w danym miejscu programu, warto wziąć to pod uwagę.

* NIEZBĘDNE MATERIAŁY *

DOŁĄCZ DO GRUPY „Angielski w przedszkolu dla początkujących”!